ξαγριεύω

και ξαγριεύγω

1. κάνω κάποιον άγριο, εξαγριώνω, εξοργίζω, εξερεθίζω

2. εξαγριώνομαι, εξοργίζομαι («τα μάτια ξαγριέψασι, καρβούνω σπίθες βγάνου», Ερωτόκρ.)

3. καταλαμβάνομαι από φόβο, αγριεύω από φόβο

4. (για αγρό) γίνομαι χέρσος, άγριος, γεμάτος ζιζάνια.

[ΕΤΥΜΟΛ. < εξ-αγριεύω (βλ. και επιτ. ξ[ε]-), με σίγηση του αρκτ. φωνήεντος].